- tamah
- is. <ər. təmə> Bir şeyi əldə etməyə göstərilən hədsiz arzu; hərislik, acgöz- lük, bir şeydə gözü qalma. Artıq tamah baş yarar. (Ata. sözü). <Əliqulu:> . . Mənim dünya malına tamahım yoxdur. S. S. A..◊ Tamah dişini çəkmək – vaz keçmək, gözünü çəkmək, əlini üzmək, ümidini kəsmək. Tamaha düşmək – acgözlüklə istəmək, həris olmaq. Əyləşənlərin hamısı tamaha düşdü. B. Bayramov. Tamahı güc gətirmək (zor eləmək) – tamahını, nəfsini saxlaya bilməmək, özünü saxlaya bilməmək, həddindən artıq tamahkarlıq göstərmək. <Kərəməli:> Demədimmi yoldaşlarından ayrılma, tamahın güc gətirdi, gəldim. M. F. A.. <Hacı Qara:> Əlacım kəsildi, tamah zor elədi, dedim, bu bəylər ilə gedərəm Təbrizə. Ə. H..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.